Niedopuszczanie do nadmiernego stępienia krawędzi tnących łańcucha, pozwala na dłuższą i bardziej efektywną eksploatację urządzenia. Można to czynić za każdym razem, gdy dolewamy do pilarki paliwa. Niezwykle ważne jest, aby czynność wykonać prawidłowo. Głównym zadaniem zespołu tnącego pilarki jest przeniesienie napędu z wału silnika na łańcuch oraz skrawanie drewna. Musi on też zagwarantować właściwą trwałość elementów współpracujących, między którymi występuje tarcie, a także zagwarantować wydajną i bezpieczną pracę operatorowi maszyny. Przeniesienie napędu z wału silnika na łańcuch tnący realizowane jest za pomocą sprzęgła odśrodkowego zblokowanego z zębatym kółkiem napędowym. Prowadzenie łańcucha tnącego pilarki oraz nadanie mu określonej płaszczyzny cięcia (rzazu) gwarantuje odpowiednio wykonana i wyprofilowana prowadnica piły. Współczesne pilarki spalinowe do pozyskiwania drewna wyposażone są w piły łańcuchowe z zębami tnącymi głównie typu KONTROLAPilarkę należy regularnie poddawać przeglądom, co zagwarantuje jej prawidłowe działanie oraz zachowanie odpowiedniej wydajności. W przypadku zespołu tnącego należy sprawdzić stan łańcucha tnącego - stopień stępienia oraz jego naciąg na prowadnicy. Kontrola prowadnicy polega sprawdzeniu i oczyszczeniu otworów smarowych i rowka prowadnicy. Prowadnicę należy regularnie odwracać, aby zużywała się równomiernie. Wszelkie zadziory należy spiłować płaskim pilnikiem. Powinno się również sprawdzić smarowanie prowadnicy i łańcucha tnącego. Do kontroli zespołu tnącego pilarki należy założyć rękawice robocze. Dalej powinno się sprawdzić, czy napinacz jest właściwie ustawiony. Luźny łańcuch tnący może spaść z prowadnicy i zranić użytkownika lub uszkodzić pilarkę. Zbyt mocno napięty łańcuch może powodować nadmierne zużycie prowadnicy. Właściwie napięty łańcuch tnący nie może wisieć pod prowadnicą, ale powinien dać się przesuwać dłonią i unieść na ok. 1 cm ponad rowek prowadnicy w jej środkowej części (przy długości prowadnicy od 13 do 18 cali).SZLIFIERKĄ LUB RĘCZNIEJeśli podczas użytkowania pilarki powstają bardzo drobne wióry jest to znak, że urządzenie nie jest dostatecznie ostre. Zlekceważenie tego faktu przyczynia się do szybszego zużycia układu tnącego, a co za tym idzie wzrasta ryzyko wystąpienia tzw. odbicia , podczas pracy. Obecnie stosowane są dwa sposoby ostrzenia łańcuchów pił łańcuchowych:*za pomocą szlifierki,*ręcznie przy użyciu się na pierwszy sposób, należy pamiętać o tym by ustawienia szlifierki były dopasowane do parametrów pilarki. Trzeba, zatem dobrać odpowiednią tarczę ścierną oraz zadbać o ustawienie właściwych wartości kątów oraz głębokości ostrzenia. Ten sposób ostrzenia zalecany jest szczególnie w przypadku, gdy pilarka jest bardzo tępa lub, gdy ma w znacznym stopniu wyszczerbione krawędzie. Wprawdzie jest to metoda szybka i nieskomplikowana, jednak stałe jej stosowanie powoduje szybsze zużywanie się łańcucha. Zaletą tego sposobu, jest łatwe wyrównanie długości zębów tnących. Jeśli chcemy naostrzyć pilarkę pracując w terenie, pozostaje ostrzenie ręczne. Aby wykonać je prawidłowo wystarczy zaopatrzyć się w przenośne imadełko, prowadnik oraz okrągły pilnik o średnicy dopasowanej do parametrów piły (średnica pilnika powinna być o jedną piątą większa niż wrąb ogniwa tnącego). Przy ręcznym ostrzeniu łańcucha można zastosować również bardziej skomplikowane przyrządy, które montuje się na prowadnicy. Zaletą tego typu urządzeń jest przede wszystkim zachowanie identycznych wymiarów i kątów wszystkich ogniw. O kształcie ogniwa tnącego łańcucha decydują trzy kąty: zaostrzenia, powierzchni bocznej i ostrzenia. Mogą być one różne, zależnie od typu KĄTYW trakcie ostrzenia łańcucha tnącego pilarka i prowadnica powinny być ustawione stabilnie tak, aby podczas czynności mieć możliwość używać obydwu rąk. Najkorzystniej jest unieruchomić prowadnicę w imadle lub na stole warsztatowym. Należy też unieruchomić łańcuch tnący zaciągając hamulec lub umieścić klucz kombinowany pomiędzy prowadnicą, a łańcuchem na jej spodniej części. Jeśli operator posiada prowadnik pilnika, nie musi pamiętać o kątach ogniwa tnącego. W takim wypadku ostrzenie należy zacząć od zębów tnących używając pilnika okrągłego i prowadnika przeznaczonych do określonego typu łańcucha. Ostrzenie powinno się zacząć od zęba, który jest uszkodzony lub najbardziej stępiony. Dalej należy przyłożyć prowadnik do łańcucha, a strzałki na nim powinny być zgodne z kierunkiem poruszania się ogniw tnących (w kierunku końcówki prowadnicy). Następnie należy sprawdzić, czy prowadnik dotyka łańcucha. W trakcie ostrzenia należy używać obu rąk, a pilnik umieścić pod kątem 90 stopni w stosunku do rolek prowadnika. Pilnik powinien dotykać obu rolek, a w trakcie ostrzenia ogniw łańcucha tnącego należy nim obracać. Kąt natarcia zęba wynosi 25÷35 stopni, zależnie od typu łańcucha. Ząb tnący należy ostrzyć równymi pociągnięciami od siebie. Należy pamiętać, aby nigdy nie pociągać pilnika od zewnętrznej strony zęba do wewnątrz. Ostrzyć trzeba, co drugi ząb tnący, a po wykonaniu czynności z jednej strony, należy zwolnić uścisk imadła i ustawić prowadnicę w drugą stronę, a dalej w ten sam sposób wyostrzyć pozostałe zęby tnące. Ważnym elementem ostrzenia jest kontrola długości górnej półki ogniwa. Jeśli stwierdzimy, że jest ona krótsza niż 4 mm, dalsze jej użytkowanie może być bardzo ryzykowne. PRECYZJA W TERENIEOstrzenie łańcucha tnącego w lesie nie jest łatwe, ale możliwe nawet bez prowadnika i imadełka. Na przykład jako imadełko można wykorzystać drzewko o małej j średnicy, które wcześniej należy ściąć na odpowiedniej wysokości, a w jego pniaku umieścić prowadnicę. Jeśli operator ma dużą wprawę może ostrzyć łańcuch bez użycia prowadnika. Jednak wtedy trzeba pilnować, aby zachować pierwotny kształt zębów. Ostrzenie należy przeprowadzać aż do momentu, gdy płaszczyzna natarcia zęba będzie gładka i błyszcząca, a krawędzie tnące będą dostatecznie ostre. Różnica wysokości między ogranicznikiem a poziomą krawędzią tnącą zęba tnącego decyduje o głębokości cięcia. W działaniu przypomina to strug, który ustawiony w pozycji minimalnej, struga niewiele drewna. Podobnie jest w przypadku łańcucha tnącego, kiedy różnica wysokości ogranicznika i poziomej krawędzi tnącej jest zbyt mała. Nie jest też dobrze, jeśli ogranicznik jest zbyt spiłowany. Ząb wcina się wtedy zbyt głęboko w drewno, a pilarka zaczyna pracować nierówno, wytwarzając silne drgania. Zwiększa się także ryzyko odbicia, a pilarka jest nadmierne obciążona. Dlatego zalecane jest spiłowanie ograniczników po 3 - 5 ostrzeniach. Należy je również wykonać w trakcie gruntownego ostrzenia na przykład po kontakcie z ziemią. Na prowadniku widnieją napisy „Soft" i „Hard". „Soft" (z ang. miękki) oznacza miękkie drewno, a „hard" (z ang. twardy) - zmrożone lub twarde. A więc, jeśli ograniczniki piłujemy zgodnie z szablonem „hard", zęby tnące wytną cieńsze wióry niż w przy przypadku użycia szablonu „soft". W trakcie spiłowywania ograniczników grubości wióra należy używać pilnika płaskiego. Powinno się je piłować jedną ręką, aż do momentu, gdy pilnik dotknie płytki prowadnika. Należy pamiętać, że położenie płytki prowadnika jest inne dla lewych i prawych zębów tnących. Producenci pilarek zalecają, by dokonywać ostrzenia zębów pilarki jak najczęściej.