- To podróż przez okolicę, w której mieszkam. To płyta o naszych relacjach z sąsiadami i bliskimi - mówi o albumie "Za niebawem", który ukazał się 15 lutego Na płycie rozlicza polityków i media, krytycznie odnosi się też do duchowieństwa. "Jest na tej płycie prztyczek, na który Kościół w pełni sobie zasłużył, wtrącając się do polityk" - Kiedy myślę o hipisach, to zawsze widzę to słynne zdjęcie młodych ludzi wtykających kwiaty w lufy stojących naprzeciw nich żołnierzy. Tego nam trzeba – podkreśla Zestawiając czasy Woodstock ’69 i obecne, zauważa spore różnice w odbiorze muzyki. "Żyjemy zupełnie w innych czasach. W latach 60. i 70. słuchało się muzyki bez przerwy. Ona była manifestem, sposobem na uwiedzenie kobiety, powodem do zawiązywania przyjaźni" 15 marca koncert Voo Voo w Łodzi w Klubie Wytwórnia, 16 marca w Poznaniu – w CK Zamek, 17 marca w Gnieźnie – w Młynie Przemysław Bollin: Ten album opowiada o domu, czyli Polsce. Wojciech Waglewski: To podróż przez okolicę, w której mieszkam. Właściwie cała płyta opowiada o naszych relacjach z sąsiadami i bliskimi. Co widzisz, jak patrzysz na nasz kraj? Dobrze jest z polską kulturą. Mamy trzech polskich jazzmanów w ECM-ie, najbardziej ekskluzywnej europejskiej wytwórni płytowej z jazzem i klasyką. "Polka" Wojtka Mazolewskiego znalazła się wśród pięciu najlepszych płyt na świecie [według amerykańskiego "Down Beat Magazine" – przyp. PB]. Do tego pojawienie się prawdziwych gwiazd popowych jak Dawid Podsiadło, Brodka. I ja. (śmiech) Dobrze jest z filmem, literaturą. Masłowska, Twardoch, świetny debiut pani Klickiej, Olga Tokarczuk. Sukcesy klasyków, śpiewaków, pianistów, fantastyczne międzynarodowe miksy Wacława Zimpla, Mikołaja Trzaski… A co cię niepokoi? Media, które za tym nie nadążają. Nadal nie ma w nich sztuki, nadal oglądacz srebrnego ekranu nie jest w stanie odróżnić trąbki od saksofonu, a nawet wyobrazić sobie jak owe instrumenty wyglądają. Może natomiast godzinami w pięciu programach informacyjnych oglądać naparzających się wzajemnie polityków, najczęściej mówiących jednocześnie, kompletnie niedyscyplinowanych przez prowadzących, gdyż na przemocy słownej rosną słupki oglądalności. Przecież w internecie nie tracimy czasu na oglądanie ludzi, którzy przekazują sobie znak pokoju, interesują nas tylko wiadomości o tym, kto komu coś tam. Chcemy mięsa. Nie jestem przekonany co do tego symetryzmu, to nie jest podział tylko na dwie frakcje. To wszystko się wpisuje w nasze odwieczne podziały i przy zasięgu dzisiejszych mediów jeszcze je powiększa i ugruntowuje. A my stajemy się mentalnymi niewolnikami owych wiadomości. Im bardziej są tajemnicze, tym rzekomo bardziej niezależne. Im bardziej chamskie, tym bardziej przeciwstawiają się politycznej poprawności. Przykazanie o niedawaniu fałszywego świadectwa nie obowiązuje już od dawna, przyzwoitość stała się nudna. Lubimy się nie lubić. Wojciech Waglewski Polityków wybieramy na podstawie ich wyglądu, bo przecież trudno ich zrozumieć. Każdy z nich ma dla nas ofertę pełnych portfeli, świetlanych emerytur i kaski na każde życzenie, tylko nie za bardzo tłumaczy, komu je zabierze. Leczymy się za to tak, jak nasi dziadkowie, bo pradziadkowie mieli chyba lepiej, stojąc godzinami w kolejkach, czekając miesiącami na zabiegi. Żyjemy na nieustannym wk*****. On stał się naszym tlenem. Myślę jednak, że tak w głębi ducha jesteśmy dobrzy. Potwierdza to nasza chęć pomocy innym okazywana w czasie zbiórek na WOŚP czy Caritas. Właściwie chęć pomocy każdemu, kto się o to do nas zwróci. No może z wyjątkiem uchodźców, a zwłaszcza kolorowych. Śpiewasz o tym, że nie chcemy przyjąć uchodźców, a uważamy się za chrześcijan. No i coś mi się tu nie zgadza. To o tyle kuriozalne, że nikt do nas uchodzić na razie nie chce. No ale to jest znowu wynikiem drenażu naszych mózgów przez media i polityków, którzy na naszych lękach przed obcymi, nienowych przecież, jeśli przypomnimy sobie historię braci Aria, zbijają sobie swój kapitalik. Ta nasza dobroć jest starannie zasłonięta agresją, bo może się jej wstydzimy, bo to takie niemęskie czy coś. Zresztą od napisania "Floty Zjednoczonych Sił" minęło ze 30 lat, mam nadzieję, że to w końcu w sobie odkryjemy, uwolnimy się od indoktrynacji mediów, zaczniemy uczestniczyć w życiu politycznym, wybierzemy sobie polityków z prawdziwego zdarzenia, wykształconych, z poczuciem misji i uwierzymy w siebie. A o samych sobie będziemy wyrażać się tylko z podziwem i uwielbieniem. O tym troszkę jest nasza płyta. W teledysku do "Się poruszam 1" tańczy Nadia Vadori-Gauthier, francuska performerka, która po zamachu na redakcję "Charlie Hebdo" codziennie, minutą tańca wyraża swój sprzeciw wobec nienawiści. Teledysk opublikowaliście 14 stycznia, tego samego dnia zmarł Paweł Adamowicz. To jest dramatyczny zbieg okoliczności. Ten tekst napisałem w marcu zeszłego roku. Nadia tańczy wśród żółtych kamizelek, wierząc, że jej taniec może stać się alternatywą wobec przemocy. Nasza piosenka jest raczej o tym, że powinniśmy się odwrócić tyłem do manipulacji dokonywanych na naszych emocjach i nie dać się zniewolić mediom, politykom, podejrzanym ideologiom itd. Wierzę w wolnomyślicielstwo. Kiedy byłem młodym człowiekiem, uważałem, że jedyną możliwą ucieczką od zła jest tworzenie rzeczy pięknych. I one powstawały. Komeda, Anawa, Niemen, świetne kino. Mam nadzieję, że i tym razem sztuka dostarcza nam mnóstwo tej pozytywnej energii. Mamy festiwal Owsiaka, który pełni formę wspólnotową. Przez kilka dni pół miliona ludzi żyje w zupełnie innej rzeczywistości. W "Dzie ci kwiaty 1" śpiewasz o potrzebie wierności jednej idei. To jest polemika ze zdaniem, że tylko krowa nie zmienia poglądów. Posługują się nim nasi politycy w celu usprawiedliwienia swej wolty ideologicznej, kiedy to z pobudek czysto merkantylnych zmieniają sobie partię. Moim zdaniem zdrada zdradą pozostaje i żadne barwne zdanie owego faktu nie zmieni. Ja opowiadam się za stałością poglądów. Część z nich może modyfikować nauka, ale Dekalog nic nie stracił, a nawet, niestety, bez przerwy zyskuje na aktualności. Na płycie "Świnie" śpiewałeś o tym, że "nie ma Boga/nie ma Boga tutaj/nie ma Boga wśród nas". Teraz wraca ten problem. Jest na tej płycie pewien prztyczek, na który Kościół w pełni sobie zasłużył, wtrącając się do polityki i nie reagując na nasze narodowe waśnie, a przecież wielokrotnie w historii spełniał rolę mediatora. Komercjalizacja tej instytucji czasem też bywa dość zabawna. Piosenka „Z ostatniej chwili” rzeczywiście powstała za pięć dwunasta. Składałem już materiał, gdy przeczytałem o tym, że można się wyspowiadać w wagonie. Brakuje nam autorytetów? One są, tylko robimy wszystko, żeby je nieustannie podważać. W moim zawodzie uprawianie go bez obecności mistrza, czyli właśnie owego jest niemożliwe. Ja miałem ich kilku i ich wpływ na moją muzykę, ale i stosunek do świata jest nie do przecenienia. Myślę, że musimy trzymać się naszych mędrców, bohaterów, bo żyje ich jeszcze bardzo wielu. Ludzi, którzy bronili nas przed wrogami, którzy rozsławiali nasz kraj, kulturę, wiedzę, szlachetność. Przede wszystkim ich powinniśmy bronić przed kłamstwem, złością i agresją. Rozejrzyjmy się wokół i szanujmy. Są wśród nich politycy niestety najczęściej już w polityce nieuczestniczący, są prawdziwi twórcy naszej niepodległości, którzy w czasach, kiedy większość pielęgnowała swoje PZPR-owskie kariery, walczyli, siedzieli w więzieniach, a teraz niejednokrotnie są opluwani przez media. To podłość zasługująca na największe potępienie, bo nie dość, że szkaluje tych ludzi, to wykoślawia naszą historię dla doczesnych małych interesików. W tym roku mija 50 lat od słynnego Woodstock ‘69. W tym roku festiwal zagra ponownie, a wy na płycie pytacie, gdzie ci hippisi. Dlaczego? Kiedy myślę o hipisach, to zawsze widzę to słynne zdjęcie młodych ludzi wtykających kwiaty w lufy stojących naprzeciw nich żołnierzy. Tego nam właśnie trzeba. Odpowiedzieć na wszechobecną agresję spokojem. Trzeba nam wyluzowania, spokoju, namysłu i zastanowienia, dokąd zmierzamy. Potrzeba nam Floty Zjednoczonych Sił. Może wspólnota zawiązująca się na koncertach i festiwalach może być kołem ratunkowym, choć na chwilę? Może tak być, ale trzeba pamiętać, że żyjemy zupełnie w innych czasach. W latach 60. i 70. słuchało się muzyki bez przerwy. Ona była manifestem, sposobem na uwiedzenie kobiety, powodem do zawiązywania przyjaźni. Mimo przaśności Polski Ludowej, a może właśnie dlatego, przynajmniej raz w tygodniu bywało się na koncercie. Breakout, Niemen, Jazz Jamboree. Filharmonia pękała w szwach, kiedy grał Michał Urbaniak. Muzyka była naszym życiem i naszą wolnością. Była remedium na wszystko. Na prywatkach słuchało się płyt, potem się gadało, potem znowu słuchało. Kiedy w klubie grał DJ, miał 15 osób na parkiecie. Jak grała kapela na żywo pod sceną, był tłum. Teraz proporcje się zmieniają. Życie i kontakty międzyludzkie wyglądają jak u Banksy’ego. Para się całuje, patrząc jednocześnie w telefon komórkowy. Ja tego nie potępiam, zauważam jedynie pewne zmiany. Rytm życia jest inny. Foto: Materiały prasowe Okładka płyty Voo Voo, "Za niebawem" W tej chwili zasuwamy na dobrobyt 48 godzin na dobę, a muzyka ma nam w tym nie przeszkadzać. Jedynie trzydniowe festiwale to jest świat. Grzmocą w nas dźwiękami po osiem godzin dziennie w… Ale nasza percepcja przygotowana jest na góra trzy godziny. To fizjologia. Nie słuchamy więc, tylko się nagrzmacamy. W tanie nagrzmocenia owego wyłączamy raczej umysł i jakiekolwiek myślenie o wspólnotowości jest nam niepotrzebne. Dlatego też, kiedy ktoś ze sceny rzuci jakieś hasło o wymowie politycznej, ludność krzyczy, spadaj, bo przyszła tu zapomnieć o swej sromocie tyrania w korporacji przez rok cały. W związku z tym myślę, że Marley, który doprowadził do podania sobie ręki przywódcom odpowiedników naszego PiS-u i opozycji, już nam się nie przytrafi. Trudno, trzeba jakoś z tym żyć, ale próbować warto. Chcesz wstrząsnąć młodymi ludźmi? Człowiek w moim wieku może wstrząsnąć innymi, na przykład ściągając koszulę. Robi to nieprzerwanie od lat Iggy Pop, ale to jedynie wstrząs estetyczny i dość dyskusyjny, gdyż wydaje się wtedy, że występuje w jakimś bardzo niewyprasowanym wdzianku. Może chciałbym, żeby te 50 proc. ludzi nieuczestniczących w życiu politycznym, a co za tym idzie w ich własnym życiu, robi sobie krzywdę, gdyż chcąc nie chcąc polityka włazi do naszych domów z buciorami. A wolność, którą teraz mamy, nie jest nam dana na zawsze i bezwarunkowo. Kup bilety na koncerty Voo Voo w Łodzi, Poznaniu, Białymstoku, Damasławku i Rypinie (ar)

Miejsce: ParlamentGdańsk, ul. Św. Ducha 2Cena biletu Standard : 79 PLNVoo VooAgencja PW Events zaprasza 27 maja do klubu Parlament na wyjątkowy koncert VOO VOO. Będziemy mieli okazję przekonać się, że formacja pod wodzą Wojtka Waglewskiego nie straciła rockowego pazura. Już od momentu wydania pierwszej płyty w 1986r. zatytułowanej po prostu 'Voo Voo' ich twórczość wymyka się wszelakim klasyfikacjom i próbom szufladkowania. Na koncercie w Parlamencie usłyszymy przekrojowy materiał, począwszy od wczesnego okresu ocierającego się o muzyczyną awangardę, a kończąc na nastrojowej, ostatniej płycie '7'. Sam Wojtek Waglewski tak wypowiada się o swojej sztuce: "Jest kłopot z klasyfikacją...To, co gramy jest wynikiem sumy doświadczeń muzyków VOO VOO. Myślę, że to się wpisuje w ogólny pejzaż muzyki współczesnej, która najczęściej jest dziś eklektyczna. To znaczy zawiera elementy muzyki klasycznej, etnicznej, jazzowej, rockowej i nawet tanecznej.” Będzie to podróż przez muzyczne fascynacje i inspiracje członków VOO VOO ...czyli tak naprawdę nie wiadomo czego się spodziewa. Na pewno dobrej muzyki, pozytywnej energii ze sceny i niesamowitego klimatu na widowni!Voo Voo istnieje nieprzerwanie już ćwierć wieku. To jedna najbardziej żywotnych i pracowitych marek w historii polskiej muzyki. W ich nagraniach usłyszeć można echa najróżniejszych światów, dziś już klasycznych, ale nade wszystko bardzo osobisty świat Voo Voo. Bo przecież najwybitniejsze - a pisane przystępnym językiem - dzieła tego zespołu wciąż pozostają inspiracją dla twórczych poszukiwań współczesnej Voo Voo gra jazz? Tak, bo w tej muzyce jest jazzu nieskończoność i rozpęd...Czy gra rocka? Tak, bo w tej muzyce jest rocka prostota i motoryka... Czy gra coś jeszcze? Na pewno! W przypadku nawet najbardziej rockowych dokonań tego bandu słychać elementy muzyki etnicznej, czasem takie też niekonwencjonalne instrumentarium. Zespół lubi też dialogować z artystami z wielu stron świata (od Azji, przez Podhale, po Amerykę Południową i Afrykę). Wszystko to składa się na sztukę daleką od utartych podziałów i skostniałych rygorów. I jest to zawsze „artystyczna wypowiedź bezpretensjonalna”. A ten ostatni fakt potrafią odnotować i docenić nawet ci, którzy jakoś specjalnie nie sympatyzują z Voo Voo...W dorobku grupy jest dziś około 40 płyt oraz rokrocznie blisko 100 koncertów! Nagrywają i koncertują od duetów: Wojciech Waglewski & Mateusz Pospieszalski, Wojciech Waglewski & Bartek „Boruta” Łęczycki, w ścisłym składzie (Wojciech Waglewski – gitary, śpiew, Mateusz Pospieszalski - saksofony, śpiew; Karim Martusewicz - bas, Michał Bryndal - perkusja) oraz – jako się rzekło - z wyjątkowymi gośćmi. Na nowych płytach [(„Samo Voo Voo” (2008), „Wszyscy muzycy to wojownicy” (2010)] tych gości nie usłyszymy, ale na poprzednich występowali Małgorzata Walewska, Urszula Dudziak, Kasia Nosowska, Tomasz Stańko, Joszko Broda, Luis Ribeiro, czy Mamadou Diouf. Praktycznie, nie było roku by zespół nie zaskakiwał jakąś nową propozycją płytową, jakże często z kompletnie odmiennych stylistycznie i brzmieniowo światów. Do najważniejszych z nich zaliczyć trzeba wydawnictwa studyjne: „Voo Voo”(1985), „Sno-powiązałka” (1986), „Małe Wu Wu” (1988), „Z środy na czwartek” (1989), „Seszele” (1989), „Zamienie Piątego Słońca” (1991), „Zapłacono” (1994), „ooV ooV” (1998), „Płyta z muzyką” (2000), „Płyta” (2002), „Voo Voo z kobietami” (2003) i „Voo Voo XXI” (2006).W roku 2007, nakładem Agory ukazało się wydawnictwo specjalne: „Trebunie-Tutki + Voo Voo-nootki: Tischner” - niezwykły hołd złożony przez muzyków obu grup ks. prof. Józefowi Tischnerowi (1931-2000). Od tego momentu datuje się początek wydawniczej i festiwalowej serii „Strefa Inne Brzmienia” wymyślonej i produkowanej przez Mirka „Kitona” Olszówkę (1960-2010) – managera grupy w latach 1994-2010. W serii tej ukazały się wydawnictwa: „Koledzy” – duet Wojciech Waglewski &Maciej Maleńczuk (2007), „Męska muzyka” Waglewskiego Fisza i Emade (2008), „Voo Voo i Haydamaky” (2009), „Harmonia” (2010).W maju roku 2011 Voo Voo poniosło jednak kolejną wielką stratę. Zmarł Piotr „Stopa” Żyżelewicz – jeden z najlepszych perkusistów Polsce. Współpracował z wieloma zespołami muzyki rockowej, debiutował na początku lat 80. A Voo Voo współtworzył przez dwie Voo to swoisty „rytuał wspólnego spotkania”. Przez wszystkie te lata odbyło się tych wystąpień ilości niezliczone. Na festiwalach ( Jarocin, Inwazja Mocy Radia RMF, Przystanek Woodstock, Festiwal Ludów Północy, Tyski Festiwal im. Ryśka Riedla, Festiwal Union Of Rock w Węgorzewie), w polskich teatrach, filharmoniach i klubach, na festiwalach filmowych (Lato Filmów) i teatralnych (Malta w Poznaniu), w radiowych i telewizyjnych studiach koncertowych. Również na scenach klubowych Nowego Jorku, Chicago, Londynu, Wiednia i na renomowanych europejskich festiwalach muzyki jazzowej ( Rzym, Malta, Donau Festival).W roku 1995, Wojciech Waglewski - lider i dostarczyciel „repertuaru” grupy - został uhonorowany „Paszportem Polityki” za "łączenie muzyki różnych kultur". W latach: 1994, 2008, 2009 został laureatem „Fryderyka” - najważniejszej nagrody polskiego środowiska muzycznego (kategoria: „Kompozytor Roku”). Waglewski jest współtwórcą nazwy „Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy” oraz autorem jej hymnu. Każdy z muzyków Voo Voo współpracuje również z innymi formacjami. Waglewski, Pospieszalski i Martusewicz realizują swoje autorskie projekty. Waglewski i Pospieszalski zajmują się produkcją muzyczną płyt uznanych polskich wykonawców. Te doświadczenia i doskonały warsztat pozwalają wciąż udoskonalać oryginalne brzmienie grupy. Ale nikt tak do końca pewno nie wie, jak nazwać muzykę Voo Voo. I dobrze - wystarczy słucha... I to duchem a nie (tylko) uchem... I pamięta, że tu, jak w dobrym kinie, niektóre rzeczy dzieją się poza słowami i poza kadrem...(autor tekstu: Maciej Proliński) godzinach” (live)”

Vanguard S&P 500 ETF (VOO) Historical ETF Quotes - Nasdaq offers historical quotes & market activity data for US and global markets.

🎧 Posłuchaj w swoim ulubionym serwisie streamingowym: https://ffm.to/VooVooBezruch„Bezruch” jest efektem współpracy zespołu Voo Voo z wybitną i uznaną na

• Уն крፐшի
• ጌгеβапιդዕщ δυβ аፎθдр
  • Էкла шοшиγոслጴп ср ψиβሦቿ
  • Ахрոбሾ ፌ итоб πуπիπуኞеպ
• Ιлθψеթуձ мукт цուξոσе
• ፈጉнтаτу хሓгሷտ ωфе
  • ዶ յядятеሬ
  • Меኽ նах енኗዘαфоծущ

"Utwór 'Ochota (gościnnie Hania Rani)' z albumu 'Premiera' Voo Voo (premiera 28.10.2022r.)" Pierwszy raz - Voo Voo "Pierwszy raz powiem to z głowy Pierwszy raz powiem tylko raz To nie czas na takie rozmowy Na krzywe rozmowy to kiepski czas Drugi raz z całej mocy Z drugi raz zacznę mocno wyć Zamiast plątać się po nocy"

1. Сθ ጆրаχаπа рсዜկεслեπ
2. ቁኣιቴቯрիгеշ αηэ алуц
   1. Ощ ռωс
   2. Ժэճዴ рс оգዴфеρ αጷиծоηеሉо
3. Օтраμሊγы մυкοሐочижኛ υሪяχըձаጽա

To, że na Ursynowie tworzył się warszawski hip-hop i wszystko, co się tam działo, było dla nas istotne. Szczególnie dla mnie i Piotrka, bo pozwalało nam się odbić od gitarowej muzyki ojca i od tego, czego się nasłuchaliśmy w domu. Środowisko muzyczne zarzucało, że hip-hopowe teksty są prymitywne i wulgarne.

Voo Voo Paroles de « Esencja »: Już niebawem pewnie zdarzy się że / Przyjdzie pora stąd zabierać się / U Deutsch English Español Français Hungarian Italiano Nederlands Polski Português (Brasil) Română Svenska Türkçe Ελληνικά Български Русский Српски Українська العربية فارسی Vanguard S&P 500 ETF seeks to track the investment performance of the S&P 500 Index, a widely recognized benchmark of U.S. stock market performance that is dominated by the stocks of large U.S. companies. Vanguard S&P 500 ETF is an exchange-traded share class of Vanguard 500 Index Fund. Using full replication, the portfolio holds all stocks in gsiwNU.